Czynna ochrona stanowisk puchacza Bubo bubo oraz pójdźki Athene noctua w lubuskim.

Nadeszła długo wyczekiwana sobota (12.01.2019). Ktoś może powiedzieć „Hola, hola zły człowieku, przecież ostatnia była raptem tydzień temu!” Niby racja, jednak dla nas 7 dni to istna przepaść. Od pewnego czasu ekipa lubuska soboty spędza bardzo intensywnie, głównie przy montażu budek dla płomykówek. Robimy to, co uwielbiamy i chciałoby się to robić codziennie, jednak „life is brutal”. Inne obowiązki ograniczają tę możliwość, dlatego tak bardzo oczekujemy „zapiątka”.
Tym razem postanowiliśmy zmienić obiekt naszych działań ochronnych. Z wysokich wież przenieśliśmy się na 4-5 metrowy poziom. Z zakurzonych strychów na przepastne lasy. Nudne gruchania gołębi zamieniliśmy na żywe świergolenie czyży, sikorek, pełzaczy. Naszym celem na sobotni poranek była ochrona gniazda puchacza!
Od kilku lat para puchaczy zasiedla jedno z miejsc w woj. lubuskim. Pierwszy lęg został stwierdzony na ziemi i aby zapobiec niszczeniu jaj przez np. dziki została zainstalowana platforma lęgowa na drzewie. Dodatkowo decyzją Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska w Gorzowie Wlkp. stworzona została strefa ochronną. Cóż to jest za wytwór? Strefa ochronna to obszar wokół gniazda lub miejsca stałego pobytu ptaków z gatunków podlegających tej ochronie, na którym występują rygorystyczne zakazy np. przebywania ludzi, wycinki drzew i krzewów. W przypadku puchacza mamy dwa typy stref: ścisła i okresowa. Strefa ochronna ścisła (całoroczna) to obszar w promieniu do 200 m od gniazda lub miejsca regularnego przebywania, natomiast okresowa (01.01–31.07) –  w promieniu do 500 m.
Wydawałoby się, że wszystko już zostało zrobione jednak niestety pojawił się kolejny problem – szop pracz i kuna. Te dwa gatunki drapieżników świetnie wspinają się na drzewa i być może to one były powodem utraty lęgu w ostatnim sezonie. Wprawdzie za rękę, a właściwie za łapę, nie złapaliśmy, jednak aby wykluczyć taką ewentualność na przyszłość, trzeba było działać. Postanowiliśmy zamontować na pniu drzewa gniazdowego zabezpieczenia w postaci kołnierzy z blachy, aby wspinająca się kuna nie miała możliwości wejścia wyżej. Ze względu na to, że kuny świetnie skaczą, takimi blachami opatrzone zostały także sąsiadujące drzewa. Po niecałych 2 godz. wszystko było gotowe i hyc, czym prędzej opuściliśmy to miejsce. W końcu to strefa ochronna!

Co zrobić z tak pięknie rozpoczętym dniem? Wszystko mieliśmy zaplanowane! Kolejny ruch to montaż budek lęgowych dla pójdźki. Jesienią w dwóch budynkach, w których gniazdowały pójdźki wykonano remonty i uszczelniono otwory wlotowe. Odbyło się to za naszą wiedzą i zgodą, natomiast teraz nadszedł czas, aby zaoferować tym pięknym sówkom bezpieczne i wygodne lokum. Tym razem postanowiliśmy zawiesić budki typu angielskiego, które zbierają dobre recenzje jeśli chodzi o bezpieczeństwo oraz zasiedlenie przez pójdźki. Męczyła nas tylko jedna uciążliwa myśl. Biedne ptaszki straciły swój dotychczasowy dom i teraz my mamy im tylko budkę z desek powiesić? O nie! Poszliśmy tym razem o krok dalej! Dotychczas oddawaliśmy budki w stanie surowym, tym razem pełne wykończenie! Wszystko! Efekty pracy firmy „SOS development” można obejrzeć na poniższym filmie.

Po raz kolejny mogliśmy liczyć na wsparcie firmy Maszoński-Logistyc, która udostępniła nam przyczepę do transportu materiałów i sprzętu.
Blachę dla puchacza pomierzył, pociął oraz zafundował Pan Paweł Domaszewicz – firma Paweł Domaszewicz Zakład Usługowo Remontowy w Sulęcinie.
Dziękujemy!

W akcji udział wzięli:
Zbyszek Miszon, Robert Komorowski, Dawid Karzólewski, Sławek Rubacha.

Zdjęcia i video: Zbyszek Miszon, Sławek Rubacha.
Tekst: Sławek Rubacha.

Podziel się! Share!00