Jakimi słowami można określić trudność montażu budek dla płomykówek? Jedni powiedzą: „Pfffff, prościzna. Ile to wnieść na wieżę i przykręcić do belki?” inni znów: „Tylko nieustraszeni bohaterowie o duszach nieskazitelnych i sylwetkach wojowników spartańskich są w stanie to zrobić”. A jak to widzimy my, którzy takich budek zamontowali kilkadziesiąt, a może i kilkaset? No chciałoby się powiedzieć, że ci drudzy mają rację, jednak ta nasza skromność… Stopień trudności montowania budek zależy od wielu czynników. Główny to oczywiście konstrukcja wewnętrzna wieży czyli: układ belek, rodzaj oraz dostępność okna, szerokość parapetu, lokalizacja dzwonu itp. Kolejne czynniki, na które należy zwrócić uwagę to występowanie kun, gołębi, kawek. Budki nie mogą przeszkadzać przy konserwacji mechanizmów zegarowych czy podczas uruchamiania dzwonów. Oczywiście można wejść na górę i zamontować budkę gdziekolwiek, jednak to nie o to chodzi prawda? Budki mają spełniać bardzo ważną rolę, a mianowicie muszą być bezpieczne dla płomykówek i jednocześnie nie mogą przeszkadzać przy codziennym funkcjonowaniu budynku.
Po tym lekko przydługawym wstępie pora na opis naszej wczorajszej pracy. Ambitnym planem grupy lubuskiej w składzie Robert Komorowski, Zbyszek Miszon i Sławek Rubacha jest montaż budek lęgowych na wszystkich kościołach na powierzchni około 150 km2 w rejonie Sulęcina. Oczywiście później naszymi mackami obejmiemy kolejne obszary. Na części tych kościołów budki już zostały zamontowane, na kilku nie ma takiej potrzeby, ponieważ płomykówki gniazdują w bezpiecznych zakamarkach kościołów. Zostało jeszcze jednak około 10 kościołów, wiec ochoczo załadowaliśmy 4 budki na przyczepkę, którą po raz kolejny udostępniła nam firma Maszoński-Logistyc. „Nie wracamy do domu jeśli wszystkie 4 nie wystukamy”, „Co, my nie damy rady?”, „Pff, kto jak nie my?!” „Jeśli tego nie zrobimy to nie nazywamy się Robertozbyszkosławek!” nasze pokrzykiwania były tym głośniejsze, im bardziej mieliśmy świadomość, że przecież tym razem nas jest więcej. Gościnnie zawitała do nas Ewelina Kurach z północnych SOSowych rubieży i Dawid Karzólewski z Łagowsko-Sulęcińskiego Parku Krajobrazowego. Nawet przez moment zaświtała nam myśl, czy jeszcze dwóch budek nie załadować… Aby nie trzymać nikogo w napięciu… możecie nie nazywać nas Robertozbyszkosławek. Przez cały dzień zamontowaliśmy 1 (słownie: jedną) budkę! Powód? To wszystko o czym napisałem we wstępie. Pierwszy kościół, na którym spędziliśmy około 4 godzin to plątanina belek, beleczek, mechanizmów uruchamiający dzwon, a do tego zupełna ciemność. W tym przypadku musieliśmy zamontować także półmetrowy korytarz, aby w ogóle była możliwości usadowienia budki. Istotna sprawą przy montażach budek jest też pomalowanie widocznych od zewnątrz elementów, po to aby były… niewidoczne. Jednak udało się! Budka zamontowana! Nasze szczęście udzieliło się chyba także panu kościelnemu, ponieważ zdecydował się ogłosić tę nowinę światu za pomocą dzwonu, który w linii prostej był od nas jakieś 30 cm. Resztę dnia spędziliśmy w zupełnej ciszy.
Kolejny kościół to znów przeciskanie się przez otwory o szerokości chyba 50 cm pomiędzy pietrami wieży. Cała ekipa to osoby o sylwetce osy, więc problemu nie ma. Jednak jak wnieść tu budkę? Rozwiązanie znaleźliśmy. Jednak do tego potrzeba dodatkowego sprzętu, więc nie tym razem.
Następny kościół i jak się okazało – ostatni. W pierwszym momencie wydawał nam się bardzo prosty, jednak i tu pojawiły się problemy. Zniszczone żaluzje przez robotników pracujących wcześniej na wieży oraz gołębie. Obiecaliśmy przesympatycznemu księdzu, że naprawimy żaluzje i ramę okienną, co zajęło nam sporo czasu. Na wieży było wystarczająco dużo miejsca, aby zamontować budkę bezpośrednio do okna, jednak ze względu na gołębie budka musiała być całkowicie przyciemniona za pomocą metrowego korytarza. No i schody się zaczęły… Brak odpowiedniego miejsca. Główkowanie, kolejne próby zajęły nam czas aż do zachodu słońca. Pomysł mamy, ale już nie dzisiaj. Dzień skończył się jednak rewelacyjnie! Dostaliśmy zaproszenie od Agi Miszon na cieplutką zupę, gorąca szarlotkę, pysznego metrowca i jeszcze dostaliśmy prezenty pod choinkę! Teraz mamy plan, aby dziennie tylko jedną budkę stawiać, by nasz projekt i obiady trwały i trwały… :).

Zdjęcia i video: Zbyszek Miszon, Robert Komorowski.
tekst: Sławek Rubacha

Podziel się! Share!Share on Facebook0Share on Google+0Tweet about this on Twitter

Przekaż 1,5% podatku na ochronę sów

Stowarzyszenie Ochrony Sów jest ogólnopolską organizacją wyspecjalizowaną w ochronie sów. Naszym priorytetem jest ochrona tej grupy ptaków, jednak nasze działania ukierunkowane są także na edukację oraz badania.
Wesprzyj nasze działania wpłacając 1,5% podatku!

STOWARZYSZENIE OCHRONY SÓW
KRS: 0000285376

Więcej tutaj.

Atlas Sów Polski

atlas.sowy.sos.pl

Największa baza gromadząca obserwacje żywych i martwych sów oraz śladów ich obecności w Polsce. Zgłoś swoje obserwacje!

» Przejdź do: atlas.sowy.sos.pl

Partner BizneSowy

Zapoznaj się z regulaminem naszego programu partnerskiego.

» Przejdź do strony Programu

Dołącz do nas już teraz

Twoje członkostwo i aktywność w Stowarzyszeniu pomoże zachować przyrodę, chronić populacje sów i szerzyć wiedzę o tych wspaniałych ptakach. Przyłącz się do nas.

Zostań członkiem SOS »

© 2016 Wszystkie prawa zastrzeżone. Wykonane przez Tru studio