Pierwszy dla Polski lęg syczka Otus scops!

Pierwszy raz ptak został usłyszany przez Tomka 25 maja 2025 r. Samiec intensywnie nawoływał głosem terytorialnym przez dwie kolejne noce. Początkowo bardzo sceptycznie podchodziliśmy do możliwości lęgu. Tegoroczna wiosna nie sprzyjała temu gatunkowi – panowały dość niskie temperatury, a przede wszystkim często padał deszcz. Z tego powodu, a także z powodu innych obowiązków, nie odwiedzaliśmy tego miejsca.

Sytuacja odmieniła się po kilku tygodniach, kiedy okazało się, że ptak wciąż przebywa w terytorium i odzywa się zupełnie inaczej niż przy pierwszym spotkaniu. Zapaliła nam się czerwona lampka – to mogło oznaczać, że samiec nie jest sam. 26 czerwca br. po raz pierwszy udało nam się zarejestrować dwa ptaki: samca i samicę. Ich zachowania jednoznacznie wskazywały, że możemy mieć do czynienia z parą lęgową.

W wytypowanym jako potencjalne miejsce lęgowe zadrzewieniu zawiesiliśmy rejestrator głosów i zaczęliśmy przeszukiwać dziuple. Podczas kolejnych kontroli nasze nastroje przypominały sinusoidę. Kiedy wydawało nam się, że jesteśmy blisko znalezienia gniazda, trafiały się wizyty, podczas których nie widzieliśmy ani nie słyszeliśmy ptaków. Dodatkowo obecność puszczyków Strix aluco, często latających w tym miejscu, działała na nas przygnębiająco. Tylko dzięki czułym mikrofonom udawało nam się przy pojedynczych kontrolach potwierdzać obecność syczków.

Przełom nastąpił 19 lipca br.! Podczas skanowania terenu kamerą termowizyjną zauważyliśmy samca, który intensywnie polował i nosił pokarm w jedno konkretne miejsce, inne niż wcześniej wytypowane zadrzewienie. Gdy podeszliśmy bliżej, dostrzegliśmy samicę, która po chwili wskoczyła do gniazda w wyłomie olszy.

O świcie, uzbrojeni w drabinę i wysięgnik z kamerką, zajrzeliśmy do środka. Oprócz samicy były tam trzy pisklęta, mające najwyżej 2–3 dni. Po dwóch tygodniach wróciliśmy w celu zaobrączkowania młodych. W gnieździe były już tylko dwa pisklaki.

Podczas wszystkich kontroli zebraliśmy wiele informacji o pokarmie, częstotliwości karmienia, zachowaniach dorosłych ptaków itp. Jesteśmy pewni, że te obserwacje pomogą innym przy kolejnych lęgach tego gatunku – choć trzeba uczciwie przyznać, że niekoniecznie muszą one nastąpić szybko. Obyśmy się jednak mylili!

Tak czy inaczej, można już oficjalnie potwierdzić, że od 2025 roku polska awifauna liczy 11 lęgowych gatunków sów!!!